Szukam błyskotek

About

Pod namiotem życia

http://stat.4u.pl/cgi-bin/s.cgi?i=ulkomnata&amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;r=ns

http://namiot.wordpress.com/

Jednozdaniowy eksperyment literacki

http://niepotrzebnaprzygoda.blox.pl/html

Zapraszam tu i tam...

Accounts

Groups

Newer posts are loading.

You are at the newest post.
Click here to check if anything new just came in.

May 19 2019

13:34

Reposted from

xpetqa via

piehus

#
React

May 09 2019

11:30

Reposted from

lokrund2015 via

tomorrownevercomes

#
React

October 24 2018

11:18

Reposted from

destructive-hopeless via

kingavonschabert

#
React

11:07

→ bourbonandpearls.tumblr.com

Reposted from

bluuu via

lavendova

#
React

October 22 2018

17:08

Reposted from

retro-girl via

gorzkiewspomnienia

#
React

11:04

→ pr0gramm.com

Reposted from

Flau via

havingdreams

#
React

October 21 2018

14:51

Reposted from

foina via

Schattenhonig

#
React

14:48

Reposted from

nyaako via

podprzykrywka

#
React

14:46

Reposted from

pannakojot via

invincible

#
React

October 18 2018

16:53

Reposted from

freakish via

kingavonschabert

#
React

October 17 2018

14:22

Reposted from

zciach via

insanedreamer

#
React

14:19

“ A teraz nie żyje. Siedzę w jej mieszkaniu. Wszystko zniknęło. Zostały tylko książki.
Były naszym tłem. Tkwiły w każdym kadrze. Znałem ich grzbiety, zanim rozpoznałem w czarnych znakach litery. Całe życie z nich wróżyłem. Szukałem puent ”

— Marcin Wicha "Rzeczy, których nie wyrzuciłem"

Reposted from

liliowadusza via

wruchujednostajniepopierdolonym

#
React

12:57

Reposted from

nezavisan via

piehus

#
React

October 15 2018

17:43

Reposted from

lokrund2015 via

podprzykrywka

#
React

17:41

“ Odwaga nie zawsze krzyczy. Czasami odwaga to cichy głos na koniec dnia, który mówi: “Spróbuję jutro jeszcze raz.” ”

— Mary Anne Radmacher

Reposted from

xalchemic via

piehus

#
React

October 14 2018

11:47

Nie ma końca - Tomasz Różycki

Nie ma końca świata - sprawdziłem i wiem:
za oceanem nowy ląd i ludzie
patrzący w perspektywę horyzontu,
który ugina się i wznosi. Inne
marzenia w sobotnim mieście, kawiarnie
i kina płoną tysiącem głów. Nie ma
końca płaczu w ciemnej poczekalni
i podróż nie kończy się nawet we śnie.

Jest koniec świata - sprawdziłem to i wiem:
za łóżkiem, w którym przewracasz się jeszcze
o wpół do piątej rano - już przez okno
wchodzi nieprzytomne światło - wyciągasz
mokra rękę i nie spotykasz tam nic.
Ani ciepłego ciała, ani ściany.
Chciałem powiedzieć ci wtedy, że jestem.
W ten niewytłumaczalny sposób, jestem.

Reposted from